بازی

[maryam]

گرچه‌ مفهوم‌ «بازی» مدت‌هاست‌ كه‌ استفاده‌ می‌ شود، اما هنوز تعریفی‌ از آن‌ ارائه‌ نشده‌ كه‌ مورد قبول‌ همه‌ باشد. كودكان‌ در بازی‌ نقش‌آفرینی‌ می‌ كنند؛ مثلاً پلیس‌ می‌ شوند و یا مهمان‌ بازی‌ می ‌كنند. به‌ علاوه، آنها از شیوه‌های‌ عمومی‌ بازی‌ پیروی‌ می ‌كنند. به‌ این‌ معنا كه‌ كودك‌ بازی‌ را از دست ‌زدن‌ به‌ وسایل‌ اطراف‌ خود شروع‌ می ‌كند و با رشد سنی، به‌ بازی‌های‌ پیچیده‌تری‌ می ‌پردازد.

همین‌ كه‌ كودك‌ به‌ نحوی‌ بازی‌ با اشیا را شروع‌ كرد، واكنش‌ او نسبت‌ به‌ كودكان‌ دیگر تغییر می ‌كند. گفته‌ می ‌شود بازی‌ رشد هوشی‌ كودك‌ را افزایش‌ می ‌دهد و كودكان‌ فاقد اسباب ‌بازی‌ از لحاظ‌ شناختی‌ از همسالان‌ خود عقب ‌ترند.
شخصیت‌ كودك‌ در ضمن‌ بازی‌ شكل‌ می ‌گیرد، دگرگونی‌های‌ زیادی‌ در روحیات‌ و خلقیات‌ او روی‌ می‌ دهد و همه‌ این‌ها تكامل‌ و پیشرفت‌ را برای‌ كودك‌ مهیا می ‌كند. در میان‌ انواع‌ بازی، بازی‌های‌ ابتكاری‌ كه‌ آفریدهِ خود كودكان‌ هستند، اهمیت‌ ویژه‌ای‌ دارند؛ زیرا به‌ شخصیت‌ كودك‌ شكل‌ می ‌دهند و وسیله‌ خوبی‌ برای‌ تربیت‌ او محسوب‌ می‌ شوند.

بازی‌ راه‌ را برای‌ دوستی‌ و مراوده‌ میان‌ كودكان‌ همسال‌ می‌ گشاید و كودك‌ كم‌كم‌ خود را عضوی‌ از یك‌ جمع‌ احساس‌ می ‌كند و به‌ ارزیابی‌ منصفانه‌ رفتار و كردار خویش‌ و همبازی‌هایش‌ می ‌پردازد. در حین‌ بازی، شخصیت‌ كودك‌ به‌ سوی‌ اتحاد و همكاری‌ با همبازی‌ها شكل‌ می ‌گیرد و شور و شوق‌ و احساس‌ مسئولیت‌ در او به‌ وجود می‌ آید.

در جریان‌ بازی، نیروهای‌ مختلف‌ كودك‌ از قبیل‌ حافظه ، دقت‌ و چالاكی‌ پرورش‌ می‌ یابد. همچنین‌ بازی‌ پرورش‌ عقلی‌ كودك‌ را موجب‌ می ‌شود. به‌ علاوه، كودك‌ به‌ هنگام‌ بازی‌ می ‌آموزد كه‌ چگونه‌ در مقابل‌ ناكامی‌ و شكست‌ ایستادگی‌ و اعتماد به‌ نفس‌ خود را حفظ‌ كند.
بازی‌ می‌ تواند حس‌ احترام‌ به‌ دیگران، مهربانی‌ و خلوص‌ را در كودك‌ پرورش‌ دهد و حس‌ نوآوری‌ را در او شكوفا كند. كودك‌ هر رفتاری‌ كه‌ در بازی‌ در پیش‌ می ‌گیرد، در بزرگسالی‌ نیز از بسیاری‌ جهات‌ همان‌ رفتار را خواهد داشت. به‌علاوه، از طریق‌ بازی‌ اعضای‌ بدن‌ و عضلات‌ كودك‌ سالم‌ و ورزیده‌ می ‌شوند و او از ركود و خمودگی‌ دور می ‌گردد.

محتوای‌ بازی‌ كودكان‌ متفاوت‌ و گوناگون‌ است. زندگی‌ پدر و مادر می ‌تواند برای‌ آنها مهم‌ و جالب‌ باشد؛ به‌ گونه ‌ای‌ كه‌ از رفتار كودك‌ ضمن‌ بازی، می ‌توان‌ به‌ مناسبات‌ بزرگسالان‌ پی‌ برد. مثلاً مشكلات‌ و سوءرفتار پدر و مادر را می‌ توان‌ در بازی‌ كودكان‌ مشاهده‌ كرد. از سوی‌ دیگر، گاهی‌ مشكلات‌ رفتاری‌ و ذهنی‌ كودك‌ را می‌ توان‌ در قالب‌ بازی‌ برطرف‌ ساخت. به‌ طور كلی بازی‌ فرصت‌ مناسبی‌ است‌ برای‌ شناخت‌ رفتارهای‌ ناهنجار كودك. در حین‌ بازی‌ می‌ توان‌ ترس‌ها و آرزوها و همین‌ طور نوع‌ تربیت‌ كودك‌ را شناخت‌ و براساس‌ شناخت‌ به ‌دست ‌آمده، اقدامات‌ لازم‌ و ضروری‌ برای‌ تربیت‌ كودك‌ را انجام‌ داد.

اسباب‌ بازی‌ مناسب‌ به‌ كودكان‌ كمك‌ می ‌كند تا رفتار اجتماعی‌ مطلوب‌ و پذیرفتنی‌ را بیاموزند، بنابراین‌ وظیفه‌ والدین‌ و مربیان‌ كودك‌ است‌ كه‌ چنین‌ امكانی‌ را برای‌ او مهیا كنند.

به‌ طور كلی‌ پیش‌ از مدرسه، بازی‌های‌ انفرادی‌ مورد توجه‌ كودك‌ است‌ و هر چه‌ بزرگتر می ‌شود به‌ سمت‌ بازی‌های‌ اجتماعی‌ گرایش‌ می‌ یابد. از سوی‌ دیگر در اوایل‌ كودكی، پسرها بازی‌های‌ پرجنب‌ و جوش‌ و دخترها بازی‌های‌ ساكت‌ و كم‌ تحرك‌ را انتخاب‌ می ‌كنند و هر چه‌ بر سن‌ آنها افزوده‌ می ‌شود، می ‌توان‌ این‌ تفاوت‌ را واضح ‌تر مشاهده‌ كرد.

تحقیقات‌ دانشمندان‌ نشان‌ داده‌ است‌ كه‌ كودكان‌ باهوش‌ و كندذهن‌ به‌ یك‌ نسبت‌ در بازی‌ شركت‌ می ‌كنند، با این‌ اختلاف‌ كه‌ بازی‌های‌ كودكان‌ باهوش‌ بیشتر متشكل‌ و متغیر است‌ و به‌ بازی‌های‌ انفرادی‌ و فكری‌ گرایش‌ بیشتری‌ دارند.

محیط‌ نیز در شكل‌ و نوع‌ بازی‌ دخالت‌ دارد؛ بازی‌ كودكان‌ متناسب‌ با زمان، مكان، فصل، آداب‌ و سنن، شرایط‌ اجتماعی‌ و... با هم‌ فرق‌ دارد. مثلاً بازی‌ كودكان‌ ساكن‌ كنار دریا با بازی‌ بچه‌های‌ مناطق‌ كوهستانی‌ متفاوت‌ است‌ و همین‌ طور بازی‌ كودكان‌ شهری‌ و روستایی.

ایجاد محیطی‌ مطلوب‌ برای‌ بازی‌ كودكانه‌ از مهمترین‌ وظایف‌ پدر و مادر است. محیط‌ نباید خارج‌ از دنیای‌ واقعی‌ كودكان‌ باشد. گاهی‌ دیدن‌ فیلم‌های‌ خشن‌ و غیر واقعی‌ اثری‌ نامطلوب‌ بر كودكان‌ می ‌گذارد. كودك‌ خود را در دنیای‌ دیگری‌ می ‌بیند و با خیالبافی‌ و تقلید حركات‌ ستارهِ فیلم‌ دست‌ به‌ كارهای‌ نامعقولی‌ می‌ زند.


نكاتی‌ كه‌ در بازی‌ كودكان‌ باید مورد توجه‌ قرار گیرد:

- در بازی، كودكان‌ را غیرمستقیم‌ به‌ رعایت‌ مسائل‌ اخلاقی‌ و توجه‌ به‌ حق‌ و عدالت‌ تشویق‌ كنید.

- بازی‌هایی‌ به‌ كودكان‌ پیشنهاد كنید كه‌ مطابق‌ ذوق‌ و سلیقه‌ آنها باشد.

- بازی‌ باید برای‌ كودك‌ متنوع‌ باشد؛ تكیه‌ بر یك‌ نوع‌ بازی‌ درست‌ نیست.

- هرگز در بازی‌های‌ كودكانه‌ دخالت‌ مستقیم‌ نكنید.

- در بازی‌ از تربیت‌ اجتماعی‌ كودك‌ نباید غفلت‌ كرد.

- باید كاری‌ كنید كه‌ بازی‌ به‌ صورت‌ تجربه ‌ای‌ لذت بخش‌ برای‌ كودك‌ درآید.

- اگر كودك‌ میل‌ به‌ بازی‌ ندارد، باید علت‌ آن‌ را جستجو كرد و در صورت‌ لزوم‌ به‌ رفع‌ آن‌ پرداخت.

- گاهی‌ لازم‌ است‌ والدین‌ نیز همبازی‌ كودكان‌ شوند.

- بگذارید كودك‌ در بازی‌ برای‌ خود فكر كند و هرگز پاسخ‌ را به‌ كودك‌ نگویید، مگر در موارد استثنایی.

- اسباب‌بازی‌ باید متناسب‌ با سن‌ و جنس‌ كودك‌ باشد.

- اسباب‌بازی‌ باید ارزان ‌قیمت‌ باشد تا كودك‌ بتواند آن‌ را دستكاری‌ كند.

- اسباب‌بازی‌ باید برای‌ كودك‌ تازگی‌ داشته‌ باشد.

- وسایل‌ بازی‌ باید متنوع‌ باشند تا كودك‌ را در رشد و تكامل‌ یاری‌ كنند.

- در خرید اسباب‌بازی‌ بایستی‌ به‌ نیاز و سلیقه‌ كودك‌ كاملاً توجه‌ كرد و از هرگونه‌ اجبار و یا القای‌ نظر خودداری‌ نمود.

- اسباب‌بازی‌ باید بی‌خطر باشد.

- از خوردنی‌ها به‌ عنوان‌ اسباب‌بازی‌ نباید استفاده‌ كرد.

منبع: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

[maryam]

نام چند بازی دوران کودکی خود را به خاطر دارید؟ یکی، دو تا، سه تا یا آنقدر بچه شیطانی بوده‌اید که شمار آن از دستتان در رفته است؟

تقریبا می‌توان گفت که جواب کودکان دهه‌های 50 و 60، هفت سنگ، چوب و چرخ، دسش ده، شاه-دزد-وزیر، اسم فامیل، لی لی و .... است.

به گزارش‌ ایسنا، همینطور که این نسل به دهه‌های 60 و 70 می‌رسید بازی‌های جدید و خلاقانه تری به آنها اضافه شد، این دو نسل دوران مزاحمت‌های تلفنی کودکانه و آزار مردم به طرق مختلف از جمله زدن زنگ خانه‌ها راس ساعت 2 و 3 بعداز ظهر، ترقه بازی‌های وقت و بی وقت و البته بازی‌های کم خطری مانند آب پاشی، استپ هوایی، بالا بلندی، گرگی رنگی و هزاران بازی من‌درآوردی دیگر بود!

تا پایان این دو دهه، همه چیز داشت خوب پیش می‌رفت و بچه‌ها واقعا سرخوش بودند و نصف بیشتر عمر خود را در کوچه و خیابان، مشغول بازی و شیطنت سپری می‌کردند.

اما با آغاز دهه 80 و یکه تازی کامپیوتر، بازی‌ها رنگ مدرن تری به خود گرفت؛ کم کم توپ‌های پلاستیکی راه راه و لیگ‌های فوتبال محله‌ای و گرگم به هواها جای خود را به آتاری، سگا و میکرو داد.

اکنون دیگر دهه 90 شده، دیگر کمتر می‌توان کودکان را در کوچه و خیابان مشغول بازی و سر و صدا دید، حالا دیگر قوانین مجتمع‌های مسکونی بازی‌های سر ظهر، شب و نصف شب و کلا همه را ممنوع کرده، اگر هم کمی سر و صدا در کوچه‌ها شنیده شود، والدین برای همدیگر شاخ و شانه می‌کشند و یکدیگر را متهم به عدم تربیت صحیح فرزند می‌کنند!

حالا دیگر هر جای شهر قدم بگذاری محال است که گیم نت‌ها را مملو از کوکان زیر 10 سال و بعضا بالای 20 سال نبینی!

تنوع بازی‌های رایانه‌ای را هم که نگو و نپرس! گویی دیگر بچه‌ها "بچگی" نمی‌کنند و هرچه زودتر می‌خواهند به دنیای بزرگسالان وارد شوند و خلاصه بگویم که بچه‌ها واقعا "سوسول" شده‌اند.

روانشناسان علت این امر را غفلت و سهل انگاری والدین در درک روحیات و نیازهای دوران کودکی و البته مدرن شدن هرچه بیشتر زندگی‌ها می‌دانند.

"گرین من" در مقاله‌ای با عنوان "Child Care Information Exchange" می‌گوید که انجام بازی‌های خارج از منزل برای شکوفایی حس آزادی، کنجکاوی، خطر پذیری و آزمون و خطای کودکان یک الزام محسوب می‌شود. کودکان به فرصتی نیاز دارند تا ناشناخته‌ها، غیر مترقبه‌ها و حوادث ماجراجویی و در حقیقت "کودکی" خود را کشف کنند.

دکتر "فرانسیس ورادل" در مقاله‌ای به نام "outdoor play" کودکان را تشویق به گِل بازی و بازی کردن با چمن، سنگ و شن می‌کند که معمولا از نظر مادران ایرانی تفریح پر میکروبی شناخته می‌شود اما از نظر او این نوع بازی ها، تفریحات سازنده محسوب می‌شود.

در این مقاله بازی‌های خارج از منزل و هم‌بازی شدن با سایر کودکان در کوچه و انجام بازی‌هایی نظیر خاله بازی، پیش بینی وضع هوا(البته به طور نه چندان علمی!) و درختکاری همواره تاکید شده، چرا که کودک می‌آموزد در شرایط و هنگام رویارویی با افراد مختلف خارج از منزل چگونه واکنش نشان دهد و همین امر روابط اجتماعی او را به گونه‌ای صحیح شکل می‌دهد.

"جاشوآ آرنسون"، روانشناس آمریکایی نیز در مقاله‌ای ذکر می‌کند که هرچند بازی‌های خارج از منزل می‌توانند کودک را دچار ویروس و میکروب کنند اما پیامدهای سلامتی این بازی‌ها نظیر جنب و جوش و تنفس هوای آزاد و احساس سبک بالی کودکانه بسیار بیشتر از مضرات آن خواهد بود.

تحقیقات نشان داده کودکانی که بیشتر وقت خود را در خارج از منزل سپری می‌کنند احتمال بسیاری دارد که در بزرگسالی به پیاده روی، باغبانی، دوچرخه سواری و کوهنوردی روی بیاورند که عدم انجام همگی این موارد ذکر شده نیز به بحران سلامت این سال‌ها تبدیل شده است.
Reasons Outdoor Play Does A bBody Good دکتر "کارول تورگان" در مقاله‌ای چند دلیل را بر ضرورت انجام بازی‌های خارج از منزل برای کودکان ذکر می‌کند، از جمله این که
- جست وخیز باعث تقویت سیستم قلبی عروقی، کاهش خطر بیماری‌های قلبی و کنترل فشار خون و کلسترول بدن کودکان می‌شود.
- داشتن فعالیت مکرر باعث حفظ و نگه داری مناسب حجم استخوان کودکان می‌شود.
- برای کودکانی که بیشتر وقت بازی خود را خارج از منزل سپری می‌کنند احتمال اندکی برای ابتلا به نزدیک بینی وجود دارد.
- بازی و دنبال هم گذاشتن کودکان باعث تقویت و حفظ بافت عضلانی بچه‌ها می‌شود.
- بازی‌هایی که با فعالیت زیاد همراه باشد باعث می‌شود تا کودک گلوکوز را به عنوان منبع انرژی مصرف کند و در نتیجه توانایی بدن در مصرف انسولین بهبود پیدا می‌کند و بالطبع آن خطر ابتلا به دیابت نیز کاهش پیدا می‌کند.
- بدو بدوهای معمول بازی‌های کودکانه، مواد شیمیایی مغز را تحریک کرده و ثابت شده که علائم افسردگی و اضطراب را کاهش داده و اعتماد به نفس و عزت کودکان را افزایش می‌دهد.

"Rae Pica" نویسنده 12 کتاب در حوزه آموزشی و استادیار دانشگاه نیوهمپشایر آمریکا در مقاله‌ای به نام "Take it Outside" پر مشغله بودن والدین و عدم اطمینان از امنیت محیط خارج از منزل، ورود تلویزیون، کامپیوتر و بازی‌های ویدیویی به محیط رشد کودکان را دلیل محروم گذاشتن بچه‌ها از بازی بیرون منزل می‌داند.

وی محیط خارج از منزل را بهترین مکان برای یادگیری و کسب تجربه معرفی کرده که کودک با ورود به آن، تمام حس‌های خود را برای درک این محیط به کار می‌گیرد.

وقتی کودک پای خود را بیرون از منزل می‌گذارد، حس خود مختاری، تصمیم گیری مستقل و شناخت محیط را از دیدگاه خود می‌آموزد.

به گفته pica، جست خیز و شیطنت، جیغ و فریاد همگی نیازهای یک کودک است که معمولا در خانه مورد سرکوب قرار می‌گیرند ولی می‌توان با بیرون بردن بچه‌ها اجازه تخلیه انرژی را به آن ها داد و به تجربیات حسی، دیداری و شنیداری‌شان توجه کرد.

نکته آخر اینکه زوج‌های عزیز، زمانی نام پدر و مادر برازنده شماست که به خوبی نقش والدین را نه فقط با تدارک خوراکی‌های رنگارنگ و آخرین برند کامپیوتر، بلکه با درک خصوصیات و نیازهای سنی کودکتان و مهیا کردن زمینه‌های "بچگی کردن" صحیح کودکان ایفا کنید.

در ضمن هیچ کودکی تا به حال از بازی در کوچه و خیابان نه بزهکار و مجرم شده و البته نه سرطان پوست گرفته
منبع: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.

---

اگر در یک منزل پنجاه متری و یا یک آپارتمان کوچک زندگی می کنید درگیری زیادی با بازی کودکانتان پیدا خواهید کرد اما کودکان شما هیچ فرقی با بقیه کودکان ندارند نباید به خاطر این مشکلات کودکان را مجبور به خمودی و کسالت نمود.به فرض آنکه آپارتمان شما کوچک است و گنجایش بازیهای پر سر و صدا و پر تحرک کودکان را ندارد،یا وجود بیمار یا سالمندی(برای دراز مدت) ،سکوت و سکون کودکان را واجب می کند،این مشکل بزرگترهاست به کودکان ربطی ندارد.کودکان به انواع بازیهای فکری و جسمی برای رشد همه جانبه خود نیازمندند. به هیچ وجه حق نداریم بازی را برای کودکان تلخ و همراه با استرس نماییم .حق کودکان بر گردن ماست که فضای سالمی برای بازی کردنشان فراهم کنیم .اگر کمی حوصله و درایت داشته باشیم به خوبی می توانیم براین مسئله با رعایت همه جوانب امر مدیریت کنیم.
نباید بازی کودکان را خراب کنیم اما می توانیم بازی آنها را به گونه ای غیر محسوس و غیر مستقیم تغییر دهیم .مثلا اگر می خواهیم جلوی توپ بازی کودکان را در فضای داخل خانه بگیریم ،بهترین کار این است که با خرید یک اسباب بازی فکری بدون این که آنها را مجبور کنیم با میل خودشان بازیشان را تغییر دهیم.اگر می خواهیم در حضور میهمان کودکمان را کنترل کنیم ،یک جعبه آبرنگ و یک مقوای سفید را همانوقت در اختیار او بگذاریم تا او خود از دویدن منصرف شود.
این مسئله تغییر بازی بسیار موثر و کمک کننده است .بسیاری از بد رفتاریهای کودکان در حین بازی با تغییر بازی مرتفع خواهد شد .کودک اصرار دارد که دائم بازی کند اما نوع بازی خیلی برایش مهم نیست فقط باید بازی مورد نظر بتواند نظر کودک را جلب کند.برای آنکه توجه کودک را به بازی مورد دلخواه خودتان جلب کنید باید مراقب باشید کودک منظور اصلی شما را برای کنترل خودش نفهمد .او باید اینطور برداشت کند که شما واقعا بازی بهتری را میخواهید پیشنهاد کنید .مثلا اگر یک سی دی کارتون داخل دی وی دی بگذارید و بگویید بشین کارتون ببین اگر سر و صدا کنی و ... در این صورت کودک رغبتی به کارتون نشان نخواهد داد .می توانید مثلا با همسرتان راجع به جالب بودن و مهیج بودن کارتون مورد نظر صحبت کنید تا او با شنیدن حرفهای شما تحریک شده و خود پیشنهاد دیدن کارتون را مطرح کند.
باید توجه داشته باشیم زمانی کودک را به محیط های باز بیرون ببریم که کودک میل به انجام بازیهای پر تحرک داشته باشد تا به خوبی از بازی اشباع شده و در منزل بازیهای کم تحرک و فکری انجام دهد
اگر مجبوریم بیشتر اوقات کودکان را از بازیهای پر سر و صدا و پر تحرک منع کنیم باید فرصتی را برای انجام چنین بازیهایی در بیرون از خانه فراهم کنیم.می توانیم آنها را در مواقعی که سرحال و پر انرژی هستند به فضاهای تفریحی ببریم تا فرصتی برای تخلیه ی انرژیهای خود و بازیهای پر سرو صدا و پر تحرک داشته باشند. باید توجه داشته باشیم زمانی کودک را به محیط های باز بیرون ببریم که کودک میل به انجام بازیهای پر تحرک داشته باشد تا به خوبی از بازی اشباع شده و در منزل بازیهای کم تحرک و فکری انجام دهد.
بچه ها خود به صورت بیولوژیکی حساب این چیزها را دارند چنانچه دو ساعت مثلا بازی حرکتی و جسمی داشته باشند در دو ساعت بعدی از بازی فکری استقبال می کنند یا چنانچه دیروز را کاملا پر تحرک سپری کرده باشند امروز به نقاشی علاقه نشان خواهند داد .اما اگر شما توجهی به این برنامه ریزیها نداشته باشید و موقعی که کودک حوصله بازیهای حرکتی و پر جنب و جوش را ندارد او را به پارک ببرید و او وقت خود را با بی میلی صرف بازی کند،ممکن است در ساعتهای بعدی میل به بازیهای حرکتی نشان دهد و اقدام شما برای کنترل او در منزل بی فایده باشد.
به هر حال اگر می خواهید کودک شما مطابق مناسب وضعیت آپارتمان نشینی شما بازی کند،به گونه ای غیر محسوس و غیر مستقیم بازی کودکان را مدیریت کنید تا نتیجه دلخواه شما حاصل شود بدون آنکه مزاحم بازی کودکان شده باشید.ضمنا وقتی به خاطر شرایط زندگیتان مجبورید از بعضی بازیها جلوگیری کنید ،لااقل بازیهایی که مناسب هستند را با حوصله تحمل کنید و برای اجرای بهترشان همکاری کنید .توجه داشته باشید کودکان را خسته و پرخاشگر نکنید .یکی از علل مهم پرخاشگری کودکان ،مزاحمتهای دائمی والدین در بازی آنهاست.

منبع: دیدن لینک ها برای شما امکان پذیر نیست. لطفا ثبت نام کنید یا وارد حساب خود شوید تا بتوانید لینک ها را ببینید.